vrijdag 11 augustus 2017

De Greet stand dunes

De cabin heeft geen gordijnen, toen we vanochtend onze ogen open deden zagen we een strakblauwe lucht met de bergen op de achtergrond. De cabin staat op 11.600 feet, bijna 4000 meter, we hadden allemaal een beetje hoofdpijn, behalve Fabian. Of het nu door de hoogte kwam of de warmte van het kacheltje weten we niet maar als je de steile oprit naar het huisje al op loopt loop je te hijgen. We hebben op de veranda ontbeten  met een prachtig uitzicht. Ik heb deze cabin via een tip van Michelly van het Amerika forum, en het is inderdaad een heel mooi plekje! We hadden alleen wat meer wildlife verwacht, in de verte zagen we wat herten maar we hadden ze wel verwacht op de bloemenweide voor de cabin, heerlijke bloemetjes voor de beestjes leek ons😉, volgens de mannen die ons gister de weg wezen is het iets te hoog voor wildlife.

Michel reed de auto weer omhoog naar de dirtroad, wij liepen er achter aan omdat we het toch een beetje eng vonden maar het ging makkelijk. Goede chauffeur, sterke motor van de Ford Expedition, alleen stond de auto zo schuin toen ik in stapte dat ik de deur niet open kreeg en toen hij eindelijk open ging viel hij gelijk weer dicht tegen mijn arm, weer een blauwe plek🙄toen hielp Fabian maar even, ik heb niet genoeg spierballen volgens hem💪.
Toen op weg naar de Great stand dunes National park, een van Fabian's favorieten. De Great sand dunes  zijn de grootste zandduinen van Amerika en hebben een oppervlakte van 30 vierkante mijlen,het park ligt op 2500 meter., de hoogste duin is 750 feet. Het wordt omringd door de Sangre de Christo mountains  met pieken tot 13.000 foot. Het zand wordt vanuit de omringende desert door de wind meegenomen en door het gebergte en de wind valt het op deze plek neer, in tegenstelling tot andere duinvelden verplaatsen deze duinen zich niet en blijft het zand nagenoeg op dezelfde plek.
We konden op de Million dollar highway linksom of rechtsom naar de duinen, rechtsom is een mooiere weg maar duurde een uur langer, linksom moesten we weer terug via Durango en Pagosa springs, omdat Fabian liever wat vroeger in de duinen was hebben we deze weg maar genomen.
We dachten onderweg nog wel een supermarkt tegen te komen maar na Pagosa springs reden we alleen door landbouw gebieden, je ziet hier huisjes waar je niet verwacht dat er nog mensen wonen, kapotte ramen waar plastic voor is gedaan, heel armoedig allemaal en treurig, een enkel mooi net huis ertussen. 
De eerste winkel was dus in het park waar je 4 dollar voor een liter melk betaald, bij de Walmart een gallon(bijna 4 liter ) voor 2.39, maar we hadden het nodig, allemaal melkdrinkers.
Het was prima weer, 24 graden half bewolkt, we zijn eerst gaan eten bij het enige restaurantje in het park, ze hadden hier een drinkbakje voor kolibries, ze vlogen af en aan, snel wat foto's gemaakt voor het eten kwam.

We hadden weer een mooi plekje op de campground #62, met zicht op de duinen en achter ons de bergen en bos.
Nadat we de tentjes hadden opgezet begon het wat te betrekken en flink te waaien, er vielen zelfs een paar spatjes regen. Het was nog vroeg dus zijn we eerst een half uurtje gaan rusten in de tentjes, het klaarde iets op en de wind werd wat minder, om half 7 zijn we naar de duinen gegaan. Voor je de duinen opgaat moet je eerst een stukje door heel koud water, de Medano creek, vorige keer stond hij droog, nu niet. Daarna loop je nog een stuk over het zand voor je de duinen omhoog gaat. Onze slippers hebben we bij de creek uit gedaan en verder on bare foots. Fabian wilde graag de zonsondergang zien, 5 jaar terug zijn we hier geweest en was hij helemaal onder de indruk, het was toen in de avond veel zonniger en windstil, met de Monsoon is het nu overdag prachtig weer en betrekt het s'avonds zoals vandaag. Naar de hoogste duin is 250 meter omhoog, dat gaat niet in een keer omhoog, je beklimt een duin dan ga je weer een stuk naar beneden en dan weer omhoog enz. enz. heel zwaar in het zand, op blote voeten en op 2500 meter hoogte, af en toe dacht ik dat mijn longen zouden klappen.


Vorige keer heb Ik de hoogste duin niet gehaald, dit keer wel hoewel ik onderweg een paar keer dacht ik stop hier. De anderen hadden het ook zwaar

Fabian en Anne waren al vooruit gegaan, het waaide wel flink op de top, we werden gezandstraald, helaas door de bewolking was het geen spectaculaire zonsondergang zoals de vorige keer maar alsnog een mooi plekje. Vorige keer kleurden de duinen helemaal rood/roze, nu was er maar een klein gaatje in de bewolking waar af en toe de zon te zien was.







Ze hebben geleerd van de challenge, mooie foto van ons, door Anne
Naar beneden ging een stuk sneller, je rent het duin naar beneden. Hier een filmpje die Anne van Fabian heeft gemaakt, gaaf die duinen naar beneden rennen😃
Terug naar de tent zagen we verschillende hertjes, ook liep er een over de campground. Na een kopje thee en warme chocomelk gingen we om half 10 het tentje weer in, moe maar voldaan over de klim naar de hoge duin.😄

Geen opmerkingen:

Een reactie posten