zaterdag 26 augustus 2017

Laatste dagen en naar huis

Vanochtend zijn Michel en ik samen naar Loek en Gepke gereden om onze kampeerspullen en koelbox af te geven. Fabian en Anne bleven in het hotel om nog even te zwemmen. Om de files op de snelwegen te omzeilen zetten we de TomTom op snelwegen vermijden, altijd leuk om binnendoor te rijden. We reden door mooi aangelegde wijken, alles  keurig onderhouden.
Ze hebben hier ook van die wijken speciaal voor ouderen, alles is er aanwezig, van zwembad, tennisbanen tot golfbaan, fitness, dans, zang en kaart clubjes. Er is meestal ook een gezondheidscentrum met fysio etc. Alles binnen de compound met veel vertier voor de ouderen, misschien zie ik het wel mooier dan het werkelijk is maar het lijkt me ideaal voor de oudere mens. Nu heb je hier in dit land genoeg ruimte, in ons overvolle kikkerlandje is zoiets helaas niet te verwezenlijken.
Op een gegeven moment zien we een vos door een van de mooie wijken lopen! Bij het huis van Loek en Gepke aangekomen zagen we tegenover het huis allemaal prairiehondjes, jammer dat ik mijn camera niet mee had genomen. Loek was er niet, we hebben nog even gezellig met Gepke gekletst, en toen weer terug naar het hotel. 
In de middag zijn we naar de Park Meadow mall gegaan, een heel mooie mall vinden wij. Bij Victoria secret zijn we goed geslaagd, ze hadden hier mooiere spullen dan in Vegas waar de neon kleuren schijnbaar hot waren😳 ook her en der wat shirtjes en bloesjes bij de bekende winkels.
Fabian heeft nog voor een nieuwe rugzak gekeken maar degene die hij in de outlet had gezien vond hij toch mooier, die hadden ze hier ook maar voor meer dan het dubbele bedrag. De outlet is hiervandaan een kwartiertje rijden, nadat we een lekker ijsje bij Dairy Queen hebben gegeten zijn we daar nog even heen gereden, Fabian ook weer blij met een nieuwe rugzak van Northface.
Fabian en Anne hadden een schema gemaakt waar ze de laatste dagen nog wilden eten, gister was het Longhorn, vandaag is Olive garden aan de beurt en morgen voor we naar het vliegveld gaan nog naar Applebees. Olive garden was weer heerlijk vandaag. Terug in het hotel de koffers pakken, morgen voor vertrek gaan we ze wegen🙄🙄
Na het ontbijt de laatste spullen in de koffers, op die van Michel na waren ze allemaal binnen het toegestane gewicht. Nu moet ik er wel bij vertellen dat Michel alles mee terug naar huis wil nemen, waar wij een halve fles doucheschuim achter laten in het hotel neemt hij het mee terug. Anne kreeg dan ook een tasje met spulletjes(scheerschuim etc)van Michel omdat zij nog kilo's over had. Op het vliegveld hebben we dat stiekem alsnog achtergelaten😜😜.
We vlogen pas om half 6 dus nog alle tijd. We zijn nog even naar down town Denver gegaan. Denver wordt ook wel de mile high city genoemd, buiten op de trap bij het Capitol zijn wat signs waar het precies 1 mile hoogtemeters is.
We konden nog net met een tour mee in het Capitol state building maar deze vrouw bracht alles zo saai dat we snel afhaakten, dat hebben we wel eens anders meegemaakt. Je mag ook zelf rondlopen dus dat maar gedaan.



Gallerij van de Presidenten

Wie zou hier nog komen ;)




Ook buiten rondom het Capitool is het een mooi gebied, mooi aangelegde tuinen, veel eekhoorntjes, monumemjes, o.a. een replica van de Liberty Bell, Larry vertelde ons dat toen hij in Philadelphia de echte Liberty Bell aanraakte hij tranen in zijn ogen kreeg, een echte patriot, zelfs toen hij dat vertelde werd hij emotioneel. Michel heeft deze replica even aangeraakt, speciaal voor Larry.



Tegenover het Capitool is het stadhuis, ook een mooi gebouw, links de bibliotheek en het museum of art, rechts loop je via de vijver naar het winkelgebied.  Helaas geen tijd meer om nog even door de winkelstraat te lopen.
Stadhuis



Links bibliotheek, rechts Museum of art

En nog wat foto's rondom het Capitol state building.



Capitol state building



Voor we naar het vliegveld vertrokken nog even lekker geluncht bij Applebees. 
Bij het vliegveld zette Michel ons af met de koffers( onze gelegenheid om zijn douche spulletjes te lozen😉) We konden gelijk alle koffers afgeven bij Lufthansa en kregen de boardingpasses, intussen  bracht Michel de auto weg en kwam met de shuttlebus naar het vliegveld.
De punten van de tent moeten de Rocky mountains voorstellen
Omdat wij er zo eerlijk uitzagen 😜 kregen we een Tsa stempel op de boardingpass voor een snelle security check. Voor we het wisten stonden we al bij de gate, een goed teken dachten we toen nog 🤔 2 jaar terug hebben we ivm een orkaan een dag vertraging gehad op Denver, nu was het prachtig weer.
Nog even controleren of de vlucht op tijd gaat......
Alles ging op tijd, er kon niets mis gaan dachten we toen nog..... er werd omgeroepen dat we konden gaan boarden, de piloten startte de motoren en laten ze op dat moment iets ontdekken wat niet helemaal goed klonk.... Het boarden werd uitgesteld, over een uurtje zouden we meer horen, we zagen mounteurs bezig met de motor, na een uur kregen we te horen dat het iets langer zou duren en over een half uur zouden we nieuwe info krijgen. Door het raam zagen we de monteurs druk bezig met de motor, hel leek wel of hij helemaal gedemonteerd werd, het zag er in ieder geval heel spectaculair en vooral niet goed uit. We waren er al over uit dat we onze connected flight in Frankfurt sowieso niet zouden halen. Bij het volgende bericht werd er gezegd dat het zeker nog een uur zou duren en mochten we vouchers halen voor eten en drinken, honger hadden we niet, in de middag nog Applebees aangedaan. 
Gezien de staat van de motor, van wat wij door het raam zagen, was ik al bang dat we vandaag niet weg zouden komen. Om half 10 kregen we echter de melding dat we toch konden gaan boarden, In plaats van half 6 vlogen we uiteindelijk pas na 22.00 uur.  Anne had ons een "opwekkend" verhaal over haar ouders verteld waarbij ook een technisch probleem de vertraging veroorzaakte, zij stegen uiteindelijk op en moesten snel weer terug omdat het technische probleem blijkbaar niet was verholpen, zij dachten toen dat hun laatste uren waren geslagen en dat gelukkig alles goed geregeld was voor de kinderen 😳.
Toen wij opstegen maakte het vliegtuig ook een hard en vreemd geluid wat de nodige angst kreetjes in het vliegtuig opleverde, ook later ging het vliegtuig een beetje vreemd heen en weer met de nodige geluiden, niet echt prettig als je net gezien hebt dat de motor half uit elkaar lag, zouden ze een schroefje zijn vergeten?? Na een uur vliegen leek alles weer normaal, ruim 41/2 uur later dan gepland kwamen we veilig in Frankfurt aan. Daar stond een dame die ons vertelde wat we moesten doen. We hadden allemaal onze connected flight gemist. Mensen uit Kopenhagen vlogen de volgende dag pas door, balen! Milaan moest snel naar de gate, ook Amsterdam(alleen wij) moest zo snel mogelijk naar de gate want ze waren al aan het boarden, nu is Frankfurt niet bepaald een klein vliegveld! Trappen op en af, lift, roltrap, treintje enz. toen we eindelijk vlakbij de gate waren moesten we eerst weer door security, die lieten ons niet door omdat we eerst een nieuwe boardingpass moesten halen..... 🙄 weer terug met het treintje, trappen, lift, roltrap enz. Toen we eindelijk bij de Lufthansa balie waren, samen met de Italianen die hetzelfde probleem hadden zou het vliegtuig allang zijn vertrokken, we kregen de boardingpasses en ik vroeg of het nog wel zin had omdat ze nu al vertrokken zouden zijn, de medewerker ging bellen en zei dat we geluk hadden, ze hadden vertraging dus als we snel waren konden we nog mee. Wij weer rennen, trappen, treintje etc. etc. We hebben veel km gemaakt/gerend. Bij security stond een lange rij dus daar, tot ongenoegen van de rij voor ons, voorgedrongen, samen met de Italianen. Bij de gate konden we gelijk aansluiten bij het boarden.  Uiteindelijk kwamen we ruim 4 uur later dan gepland in Amsterdam aan.
We hebben weer een mooie afwisselende reis achter de rug, behalve de Sulphur creek trail hebben we alles kunnen doen wat op de planning stond, zelfs geschoten in de desert met Larry, een hoogtepunt voor Fabian. Een veelgestelde vraag: of we onderhand nog niet uitgekeken zijn in Amerika kunnen we volmondig beantwoorden met...... Nog lang niet! 😄

maandag 21 augustus 2017

Right back to where we started @Denver

Ons laatste kampeer nachtje van deze vakantie zit er weer op, laatste ontbijt buiten in de natuur, alles netjes opruimen. We kopen in het begin van de vakantie altijd een klein bezempje, elke keer als we de tent afbreken vegen we de tentjes en het grondzeil schoon, nu extra zodat de volgende die onze tentjes gebruiken een schoon grondzeil en tent hebben. We blijven propere Hollanders😉
We zijn eerst in Woodland park naar de Starbucks gegaan, voor koffie en WiFi, ik had er niet meer aan gedacht voor de laatste 2 nachten een hotel te boeken, we hadden de laatste dagen vrijwel geen WiFi dus moesten we het nu nog even doen, nadeel is dat je op het laatste moment de hoofdprijs betaald, dat was vroeger anders 😕 Volgende keer toch maar weer ruim op tijd boeken, zeker voor de laatste nachten kan dat, je weer zeker dat je daar op die data moet zijn.
Het was niet ver meer rijden naar Denver. Om nog even af te kicken van de natuur en nog even wat gekleurde rotsen te zien hebben we een tussenstop gemaakt bij  Paint mines interpretive park bij  Calhan, vlakbij Colorado Springs. Een heel bijzonder gebied, je rijdt door heuvelachtig grasland en opeens zie je een kloof met allemaal gekeurde rotsen, het ene gedeelte spierwit, het andere roze, geel, oranje en rood.
We hebben de auto bij de 3e parkeerplaats neergezet, achteraf was de 2e bij het uitzichtpunt makkelijker geweest. We hebben hier even rondgelopen, Michel is terug gelopen naar de auto en heeft deze bij de 2e parkeerplaats geparkeerd, wij hebben genoten van alle kleuren en hebben veel foto's gemaakt.






Alsof er een witte toef slagroom op de rotsen zit 😋




Ook hier zag ik weer een kolibrie, dit keer geen drinkbakje maar een mooie bloem waar hij uit dronk.

Ik kwam een wat ouder stel tegen, blonde vrouw en donkere man, ze wisten niet meer waar hun auto stond, ik wilde ze helpen,  begreep uit hun verhaal dat de auto bij de 3e parkeerplaats stond. Michel zei dat hij ze wel met de auto zou brengen, uiteindelijk stond de auto  bij de 1e parkeerplaats, ze waren heel dankbaar dat Michel hen had gebracht. Ze wonen vlakbij  in Colorado Springs en komen hier vaker en dan alsnog verdwalen op dit kleine stukje, leeftijd??
Even wachten tot Michel terug is van zijn goede daad 😉
Tweede stop was bij Castle rock, hier is weer een outlet, nog even shoppen, het werd wel wat drukker op de snelweg richting Denver, de snelwegen rondom Denver zijn behoorlijk druk op vrijwel elk tijdstip van de dag. 
Daarna naar ons hotel in de buurt van Park meadow, het Holiday Inn express in Englewood, we hadden een ruime kamer, makkelijk om alles weer netjes in de koffers te pakken. Wij op de 5e, Fabian en Anne op de 3e  verdieping
We zijn gaan eten bij Longhorn steakhouse in Park Meadow, deze vonden wij mooier dan die in Denver noord, het eten was weer heerlijk!
In het hotel was een binnen zwembad, eigenlijk had ik liever een buitenbad gehad maar nu kwam het goed uit, het was niet heel warm in Denver, niet warmer dan 20 graden. Fabian en Anne hebben nog gezwommen, ze hadden het zwembad met whirlpool voor hen alleen. Morgen zou het ook rond de 20 graden worden en vrijdag weer 32. De laatste dagen voor we vrijdagmiddag om 17.25u vertrekken.

maandag 14 augustus 2017

Mueller state park

We hadden er nog over gedacht om vanochtend bij zonsopkomst nog de duinen te beklimmen, maar om nu zo vroeg op te staan en weer zo'n klim.... wat het weer betreft hadden we het beter vanochtend  kunnen doen ipv gisteravond, we werden wakker met een strakblauwe lucht.
De camphost stond met zijn grote camper vlak bij ons en ook daar hingen weer kolibrie drinkbakjes, ze vlogen hier sowieso heel veel over de camping, wat zijn het toch een leuke kleurrijke beestjes, ik kon het dan ook niet laten mijn camera weer te pakken, tot ongenoegen van de anderen die alles aan het opruimen waren😳😜


We gingen weer op pad, de laatste stop voor Denver (vanwaar we weer naar huis vliegen) Mueller state park. Het was niet zo ver rijden, De weg begon echter saai, lange stukken door weilanden, pas op het laatste stuk kwamen we in de bergen, een beetje Oostenrijk met Amerikaanse accenten. Onderweg in een klein lokaal supermarktje hebben we een groot pak melk gekocht en hout om op de camping te stoken, ze vertelden ons dat vlakbij Mueller state park een grotere supermarkt was met een groter assortiment en een plaatsje verder de Walmart en de Safeway. Het plaatsje Divide lag idd op 5 Miles van het statepark en de campground, er was een supermarkt waar we even wat meer boodschappen hebben gedaan, Michel zag dat er 10 km verder een Denny's was( met de nadruk op was) in het plaatsje Woodland park. Fabian had trek in een milkshake van Denny,s die vindt hij daar erg lekker en dan konden we gelijk lunchen. Het was een heel gezellig plaatsje Woodland park, leuke terrasjes, er was een grote Walmart en Safeway supermarkt,  echter de Denny's was under construction ☹️ 
We zagen een ander leuk zaakje met terras the Hungry Bear, die had schijnbaar geen honger meer, was alleen voor breakfast open, de brewery verkocht alleen drinken?bier met chips, zij stuurden ons door naar de Historic Ute inn. Helaas hier geen terras buiten. We hadden allemaal besteld en in Amerika heb je dan normaal gesproken snel je eten maar dit duurde maar, het meisje, dat niet de snelste leek, was al een paar keer langs onze tafel geweest tot ze op een gegeven moment zei ik zal eens vragen waar jullie eten blijft, het beest moest nog geslacht worden😉, eindelijk na nog een kwartier wachten kwam dan eindelijk ons eten, het was gelukkig wel lekker😄 
Later dan gepland kwamen we op de campground aan, het was een heel mooi aangelegde campground, in het bos met mooie uitzichten over de bergen, we stonden op #23, een heel mooi plekje en niet ver van de grote douche gebouwen, jaaahhh! er zijn hier douches, in het gebouw staat een wissel apparaat voor quarters, met 5 quarters konden we douchen en onze haren wassen😇
links is de picknicktafel en firepit, ruime plek!
Omdat het middag eten uiteindelijk vrij laat was had niemand nog trek in eten. We zijn een niet te lange trail gaan lopen vanaf de campground, de Homestead trail, 5 km. Je kan hier naar hartelust wandelen, er zijn 55 Miles aan trails en veel trails kun je ook combineren. Ook hier zaten we weer op hoogte, 9600 feet, bijna 3000 meter. We gingen eerst een heel stuk naar beneden, dat moet je dus ook weer omhoog maar het ging dit keer wel makkelijker, we wennen al een beetje aan de high altitude😏 In dit park is veel wildlife, beren, mountain Lion, vossen etc. Helaas zagen we alleen een groot hert met groot gewei in de bossen en wat eekhoorns en chipmunks, het is niet het jaar van het wildlife dit keer, wij spotten altijd wel een beer, dit keer helaas niet.

Terug bij de tent nog lekker wat gedronken en yoghurt en chips gegeten. 
Voor de laatste keer deze vakantie in onze tentjes🏕⛺️we laten beide tentjes, 2 luchtbedden en meer kampeer gerei achter bij Loek en Gepke in Denver, hopelijk zijn er anderen die we er plezier mee kunnen doen😊

vrijdag 11 augustus 2017

De Greet stand dunes

De cabin heeft geen gordijnen, toen we vanochtend onze ogen open deden zagen we een strakblauwe lucht met de bergen op de achtergrond. De cabin staat op 11.600 feet, bijna 4000 meter, we hadden allemaal een beetje hoofdpijn, behalve Fabian. Of het nu door de hoogte kwam of de warmte van het kacheltje weten we niet maar als je de steile oprit naar het huisje al op loopt loop je te hijgen. We hebben op de veranda ontbeten  met een prachtig uitzicht. Ik heb deze cabin via een tip van Michelly van het Amerika forum, en het is inderdaad een heel mooi plekje! We hadden alleen wat meer wildlife verwacht, in de verte zagen we wat herten maar we hadden ze wel verwacht op de bloemenweide voor de cabin, heerlijke bloemetjes voor de beestjes leek ons😉, volgens de mannen die ons gister de weg wezen is het iets te hoog voor wildlife.

Michel reed de auto weer omhoog naar de dirtroad, wij liepen er achter aan omdat we het toch een beetje eng vonden maar het ging makkelijk. Goede chauffeur, sterke motor van de Ford Expedition, alleen stond de auto zo schuin toen ik in stapte dat ik de deur niet open kreeg en toen hij eindelijk open ging viel hij gelijk weer dicht tegen mijn arm, weer een blauwe plek🙄toen hielp Fabian maar even, ik heb niet genoeg spierballen volgens hem💪.
Toen op weg naar de Great stand dunes National park, een van Fabian's favorieten. De Great sand dunes  zijn de grootste zandduinen van Amerika en hebben een oppervlakte van 30 vierkante mijlen,het park ligt op 2500 meter., de hoogste duin is 750 feet. Het wordt omringd door de Sangre de Christo mountains  met pieken tot 13.000 foot. Het zand wordt vanuit de omringende desert door de wind meegenomen en door het gebergte en de wind valt het op deze plek neer, in tegenstelling tot andere duinvelden verplaatsen deze duinen zich niet en blijft het zand nagenoeg op dezelfde plek.
We konden op de Million dollar highway linksom of rechtsom naar de duinen, rechtsom is een mooiere weg maar duurde een uur langer, linksom moesten we weer terug via Durango en Pagosa springs, omdat Fabian liever wat vroeger in de duinen was hebben we deze weg maar genomen.
We dachten onderweg nog wel een supermarkt tegen te komen maar na Pagosa springs reden we alleen door landbouw gebieden, je ziet hier huisjes waar je niet verwacht dat er nog mensen wonen, kapotte ramen waar plastic voor is gedaan, heel armoedig allemaal en treurig, een enkel mooi net huis ertussen. 
De eerste winkel was dus in het park waar je 4 dollar voor een liter melk betaald, bij de Walmart een gallon(bijna 4 liter ) voor 2.39, maar we hadden het nodig, allemaal melkdrinkers.
Het was prima weer, 24 graden half bewolkt, we zijn eerst gaan eten bij het enige restaurantje in het park, ze hadden hier een drinkbakje voor kolibries, ze vlogen af en aan, snel wat foto's gemaakt voor het eten kwam.

We hadden weer een mooi plekje op de campground #62, met zicht op de duinen en achter ons de bergen en bos.
Nadat we de tentjes hadden opgezet begon het wat te betrekken en flink te waaien, er vielen zelfs een paar spatjes regen. Het was nog vroeg dus zijn we eerst een half uurtje gaan rusten in de tentjes, het klaarde iets op en de wind werd wat minder, om half 7 zijn we naar de duinen gegaan. Voor je de duinen opgaat moet je eerst een stukje door heel koud water, de Medano creek, vorige keer stond hij droog, nu niet. Daarna loop je nog een stuk over het zand voor je de duinen omhoog gaat. Onze slippers hebben we bij de creek uit gedaan en verder on bare foots. Fabian wilde graag de zonsondergang zien, 5 jaar terug zijn we hier geweest en was hij helemaal onder de indruk, het was toen in de avond veel zonniger en windstil, met de Monsoon is het nu overdag prachtig weer en betrekt het s'avonds zoals vandaag. Naar de hoogste duin is 250 meter omhoog, dat gaat niet in een keer omhoog, je beklimt een duin dan ga je weer een stuk naar beneden en dan weer omhoog enz. enz. heel zwaar in het zand, op blote voeten en op 2500 meter hoogte, af en toe dacht ik dat mijn longen zouden klappen.


Vorige keer heb Ik de hoogste duin niet gehaald, dit keer wel hoewel ik onderweg een paar keer dacht ik stop hier. De anderen hadden het ook zwaar

Fabian en Anne waren al vooruit gegaan, het waaide wel flink op de top, we werden gezandstraald, helaas door de bewolking was het geen spectaculaire zonsondergang zoals de vorige keer maar alsnog een mooi plekje. Vorige keer kleurden de duinen helemaal rood/roze, nu was er maar een klein gaatje in de bewolking waar af en toe de zon te zien was.







Ze hebben geleerd van de challenge, mooie foto van ons, door Anne
Naar beneden ging een stuk sneller, je rent het duin naar beneden. Hier een filmpje die Anne van Fabian heeft gemaakt, gaaf die duinen naar beneden rennen😃
Terug naar de tent zagen we verschillende hertjes, ook liep er een over de campground. Na een kopje thee en warme chocomelk gingen we om half 10 het tentje weer in, moe maar voldaan over de klim naar de hoge duin.😄